سهیلا سلطانی  soheila_soltani@yahoo.com

در سالهای اخیر و با توجه به گرایش افراد به تحصیل و فراگیری تخصص های مورد نیاز و نیز با توجه به عدم وجود فرصت کافی برای افراد و ظرفیت دانشگاهها برای پذیرش این تعداد دانشجو ، دانشگاهها به سمت آموزش الکترونیکی و استفاده از فرصت های پیش روی این نوع آموزش آمدند و به جای اینکه مردم به دانشگاه بروند، دانشگاها به نزد مردم آمده و به کامپیوترهای آنها راه پیدا کردند و اینچنین شد که دوره های مجازی و دانشگاههای مجازی جایی در عرصه آموزش کشور برای خود بازکردند. استقبال چشمگیر از این نوع آموزش در بین افرادی که شاغل بوده و یا در شهرهای دور از دانشگاهها زندگی میکنند و یا فرصتی در طی روز برای حضور در کلاس را ندارند، مسئولان را بر آن داشت تا از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را برده و با تحمل هزینه های اندکی امکان استفاده از فرصت های آموزشی را برای افراد زیادی فراهم آورده و منابع درآمدی خوبی نیز برای سازمان خود بوجود آورند. امروزه این نوع آموزش بسیار گسترش پیداه کرده و اغلب داشگاهها اقدام به برگزاری دوره های مجازی نموده و یا برخی دانشگاهها نیز فقط به صورت مجازی فعالیت می کنند. این شیوه اموزشی سبب شده هم دانشگاهها در رسالت خود به جهت ایجاد فرصت آموزشی برای نیروی دانش پذیر موفق باشند و هم افراد و موسسات بتوانند دانش خود را بدون از دست دادن فرصت های کاری افزایش دهند. گرچه این شیوه آموزش و دانشگاههای مجازی عاری از ایراد نیستند ولی به هر حال دانشگاههای مجازی و آموزش الکترونیکی سالهای نخستین خود را در کشورمان سپری می کنند و امید است با گذشت زمان و استفاده هرچه بیشتر از تکنولوژیهای نوین دانشگاههای مجازی هرچه بیشتر در امر آموزش موفق باشند.